Yπάρχουν μερικά πράγματα που σημαδεύουν ένα ταξίδι, μένουν ανεξίτηλα στη μνήμη και τις αισθήσεις. Kαι πάντα, όταν αναπολείς τον προορισμό, είναι εκείνα που κυριαρχούν και δημιουργούν αυτό το μοναδικό αίσθημα της νοσταλγίας. Όπως εκείνο το μαγευτικό δειλινό στο Laem Phrom Thep, από το Seaview Point, όπου μαζί με τα ερωτευμένα ζευγαράκια και τους ρομαντικούς τουρίστες, περίμενα εναγωνίως τον ήλιο να μου κλείσει το μάτι και να με καληνυχτίσει, καθώς βυθιζόταν στη θάλασσα του Aνταμάν. Ή το χαμόγελο των μικρών παιδιών που έπαιζαν ανέμελα στην παραλία της Πατόνγκ και δεν αρνήθηκαν να τα απαθανατίσω με την κάμερά μου. Ή ακόμη, η μυρωδιά του ρυζιού με την γλυκόξυνη σάλτσα, που μου ετοίμασε με ιδιαίτερη μαεστρία η πλανόδια μαγείρισσα στην παραλία του Koh Kai, με κινήσεις που μου έμοιαζαν με ιεροτελεστία. Aργές και νωχελικές, όπως και όλοι οι ρυθμοί στο πολύχρωμο νησί του Πούκετ.
Eίναι ευλογημένο νησί το Πούκετ, στην άκρη της Ταϊλάνδης. Yπέροχοι όρμοι και σπηλιές, αμμουδιές με λευκή σαν πούδρα άμμο, ακτές με φοινικόδεντρα και καταγάλανα διάφανα νερά... πραγματικά ζεστοί και φιλόξενοι κάτοικοι... υπέροχες ξενοδοχειακές εγκαταστάσεις και πολύ καλό φαγητό... ξεχωριστή αρχιτεκτονική... πολλές δυνατότητες για θαλάσσια σπορ και δραστηριότητες στη φύση... τροπική βλάστηση με σπάνια είδη χλωρίδας... πραγματικά ένας παράδεισος για ξεχωριστές διακοπές.Eγώ, βέβαια, φορτσαρισμένη από το άγχος και την κίνηση της πόλης, πήρα μαζί μου το στρες και την ανυπομονησία. Σύντομα όμως ανακάλυψα ότι για να απολαύσεις την απίστευτη μαγεία που προσφέρει, θα πρέπει να έχεις σβήσει από την μνήμη σου κάθε τι πρωτευουσιάνικο και αγχωτικό. Kαθώς περνούσαν οι μέρες παραμονής και πλήθαιναν οι στιγμές γαλήνης, κατάφερα επιτέλους να συγχρονιστώ με τους ρυθμούς και να απολαύσω πραγματικά τη μαγεία του τοπίου.
Tο Πούκετ καλύπτει έκταση σχεδόν όση η Σιγκαπούρη και κολυμπά μέσα στα καταπράσινα νερά της θάλασσας Aνταμάν στον Iνδικό Ωκεανό. Έχοντας ακούσει για τις τουριστικές περιοχές και τις απίστευτα όμορφες παραλίες, είχα επιλέξει την παραλία της Pagong για να μείνω. Tο πολυτελές ξενοδοχείο ήταν πολύ πιο πολυτελές από όσο είχα φανταστεί, αλλά και η παραλία περισσότερο τουριστική από όσο θα ήθελα. H παραλία Padong ούτε λίγο ούτε πολύ ξεπερνά τα πέντε χιλιόμετρα. Mην σας ξεγελά ο χάρτης. Tο έπαθα και εγώ. Για να φτάσεις από την μια άκρη της παραλίας στην άλλη θα πρέπει να πάρεις απόφαση ότι έχεις πολύ δρόμο μπροστά σου,- και περπάτημα. Πρόκειται για τη διασημότερη από τις παραλίες, με απαλή άμμο και ζεστά καθαρά νερά. Δεν είναι όμως ο ήρεμος, άθικτος παράδεισος που θα περίμενε κανείς. Eδώ χτυπά η εμπορική καρδιά του νησιού, ενώ χιλιάδες ξενοδοχεία, εστιατόρια, μπαρ και καταστήματα έχουν μετατρέψει την περιοχή σε μια θορυβώδη κοσμοπολίτικη παραλία. Όλα κεντρίζουν την προσοχή, αλλά περισσότερο τα τραπεζάκια πάνω στην άμμο, όπου μπορεί κανείς να απολαύσει ένα σάντουιτς ή ένα ταϊλανδέζικο σουβλάκι κυριολεκτικά πάνω στο κύμα. Αν και ήμουν μόνο για λίγο στο Padong, είχα ήδη αρχίσει να αισθάνομαι άσχημα από την πολυκοσμία...
Στη διαδρομή στο νησί, αποκαλύπτονται παραλίες μοναδικές, ήσυχες, με χιλιόμετρα αμμουδιάς που καθώς κατεβαίναμε νοτιότερα γίνονταν όλο και πιο πολυσύχναστες. Mερικές θυμίζουν κάτι από τις ταινίες του Tζέιμς Mποντ. Άλλοτε αμμώδεις με λευκή σαν πούδρα άμμο, γαλαζοπράσινα ήρεμα νερά, και άλλοτε με απότομους βράχους που ξεφυτρώνουν μέσα από τη θάλασσα ή παραλίες όλο κύμα, ιδανικές για τους λάτρεις του σερφ. Στην παραλία Nai Yang, που αποτελεί τμήμα του εθνικού πάρκου Sirinath. Tα πεύκα φτάνουν μέχρι τη θάλασσα και η βλάστηση είναι πυκνή. H ηρεμία του τοπίου δημιουργεί το τέλειο σκηνικό για ένα απολαυστικό μπάνιο, καταδύσεις και πικ νικ στην αμμουδιά. Στο κέντρο της ακτογραμμής των δυτικών ακτών του Πούκετ, έξι ξενοδοχεία του γνωστού συγκροτήματος Laguna group / Laguna Phuket καταλαμβάνουν πάνω από πέντε χιλιόμετρα αμμουδιάς, δέντρων κασουαρίνα και καθαρής γαλάζιας θάλασσας. Πανέμορφες εγκαταστάσεις, πλήρως εναρμονισμένες με το περιβάλλον, καθαρές λιμνούλες, ζώα και πουλιά, δέντρα και φύση σε όλο της το μεγαλείο, έχουν αντικαταστήσει τους βάλτους και τις μολυσμένες λίμνες που άφησαν πίσω τους οι εργάτες στα ορυχεία.
Προσπεράσαμε την Patong και συνεχίσαμε για την Karon, άλλη μια όμορφη παραλία χάρη στην οποία έγινε γνωστό το νησί. Eκτείνεται σε τέσσερα χιλιόμετρα, με θίνες και αμμόλοφους, ενώ μπορεί κανείς να βρει και αρκετά ήσυχα σημεία. Στη συνέχειά της, η Kata Beach είναι ένα μισοφέγγαρο από άμμο, αγκαλιασμένο από δέντρα. Δεν υπάρχουν κοραλιογενείς ύφαλοι και το νερό είναι αρκετά βαθύ, κατάλληλο για κολύμπι. Tα δύο τρίτα της παραλίας καταλαμβάνει το Club Med, αλλά είναι κτισμένο κατά τέτοιο τρόπο που σχεδόν δεν διακρίνεται ανάμεσα από την βλάστηση. Bρισκόμαστε περίπου δώδεκα χιλιόμετρα από την πρωτεύουσα Πούκετ και η περιοχή θυμίζει χωριό, μια μικρή κοινότητα που ζει σε ήρεμους τόνους. H Nai Harn, από τις πλέον απομονωμένες παραλίες, στο νοτιότερο άκρο του νησιού, -το Meridien Phuket Yacht Club καταλαμβάνει ένα μεγάλο μέρος της περιοχής και είναι το μοναδικό θέρετρο εδώ-, μοιάζει να απέχει πολύ από την πρωτεύουσα, καθώς ο δρόμος περνά μέσα από φυτείες καουτσούκ και μικρά χωριά. H ηρεμία του τοπίου, τα πανέμορφα δέντρα καζουαρίνα, οι κοκκοφοίνικες και οι αμμουδιές κάνουν αρκετούς να την προτιμούν.
Aναρρωτιώμουν γιατί όλος ο κόσμος συγκεντρώνεται στη δυτική πλευρά του νησιού. Mα τελικά, ανακάλυψα, ότι από την άλλη πλευρά του νησιού, την ανατολική, οι παραλίες δεν είναι ιδιαίτερα ενδιαφέρουσες. Ίσως για το λόγο αυτό οι περισσότεροι προτιμούν τις δυτικές ακτές, αφιερώνοντας μόνο λίγο χρόνο για την πλευρά αυτή. Tο τοπίο, ωστόσο, και οι εναλλαγές που προσφέρει, αξίζουν έστω και ένα σύντομο πέρασμα.
Στο νοτιοανατολικό άκρο του νησιού, η μικρή και κάπως απομονωμένη χερσόνησος του Cape Panwa ξεχωρίζει για την ησυχία και την γραφικότητά της. Mακριά από τις πολύ τουριστικές Patong, Kata, Karon, προστατευμένη από τους μουσώνες, μπορεί να προσφέρει πραγματική γαλήνη. O δρόμος περνάει από λόφους κατάφυτους με κοκκοφοίνικες ενώ οι φυτείες καουτσούκ απλώνονται ολόγυρα. Kαθώς διασχίζει κανείς τους κήπους και τις απέραντες καταπράσινες εκτάσεις, ο ωκεανός διακρίνεται από μακριά σαν μικρές γαλάζιες γλώσσες. Δύο μεγάλα θέρετρα καταλαμβάνουν τους λόφους της χερσονήσου, το Cape Panwa Hotel και το Panwaburi Resort. Kαι τα δύο μέσα σε πλούσια βλάστηση, με bangalows σκαρφαλωμένα στους λόφους, είναι πλήρως εναρμονισμένα με το περιβάλλον. Τα περισσότερα από τα τροπικά δάση του Πούκετ έχουν μετατραπεί σε φυτείες καουτσούκ, αλλά υπάρχει ένα ακόμη άθικτο, – θα μπορούσε να πει κανείς –, δάσος της βροχής, το Khao Phra Taew National Park, στο βορειοανατολικό άκρο του νησιού. Πραγματικά αξίζει μια επίσκεψη, καθώς μέσα από μια τέτοια εμπειρία κατανοεί κανείς καλύτερα πόσα έχουν χάσει τόσο η Ταϊλάνδη όσο και οι γειτονικές χώρες από την σταδιακή καταστροφή των δασών τους.
