Τα υπερπόντια εδάφη της Γαλλίας καλύπτονται από εξαιρετικά φυσικά τοπία, ιδιαίτερα πλούσια σε βιοποικιλότητα. Γνωρίζοντας πόσο ευαίσθητα είναι αυτά τα οικοσυστήματα, οι τοπικές αρχές αλλά και οι επαγγελματίες του τουρισμού δεσμεύονται να διατηρήσουν αυτή τη κληρονομιά!
Η Ρεϋνιόν
Το ένατο Εθνικό Πάρκο της Γαλλίας, που δημιουργήθηκε το 2007, καλύπτει το 40% του εδάφους της νήσου Ρεϋνιόν, αφορά 23 κοινότητες περιέχει πάνω από 300 ενδόδημα φυτικά είδη, σπάνια πανίδα, και ένα ενεργό ηφαίστειο. Η Ρεϋνιόν αξίζει να συμπεριληφθεί στα μνημεία παγκόσμιας κληρονομιάς της Ανθρωπότητας για «τους Κρικωτούς της, τις Καλντέρες της και τα Φυσικά Τείχη της».
Από τη δεκαετία του1970, οι κοραλλιογενείς ύφαλοι του νησιού, έχουν υποστεί σημαντικές φθορές εξαιτίας φυσικών φαινομένων όπως οι κυκλώνες, αλλά και εξαιτίας της ανθρώπινης δραστηριότητας (υπεραλειία, μόλυνση) Για ν'αντιμετωπιστεί το πρόβλημα αυτό η Ρεϋνιόν απέκτησε από το 2007 ένα Φυσικό Εθνικό Θαλάσσιο Πάρκο συνολικής έκτασης 35 χιλ², όπου περιλαμβάνει το 80% των κοραλλιογενών υφάλων του νησιού (μόλις το 5% των κορραλιογενών υφάλων παγκοσμίως προστατεύεται από ειδικά μέτρα).
15 κοινότητες συνασπίστηκαν σ'ένα δύκτιο με το σήμα Βιλάζ Κρεόλ® (Villages Créoles®,) όπου δεσμεύονται να ακολουθούν ποιοτικές διαδικασίες. Το δίκτυο έχει στόχο να ωθήσει την ανάπτυξη του πληθυσμού και των περιοχών και να συμβάλλει στη διατήρηση του περιβάλλοντος, του φυσικού πλούτου και της βιοποικιλότητας . Το 2007 βραβεύτηκε για την προσφορά του στον τουρισμό, στην κατηγορία "διατήρηση κληρονομιάς και πολιτισμού".
Η Nέα Καληδονία
Η Λιμνοθάλασσά της έχει χαρακτηριστεί από την ΟΥΝΕΣΚΟ ( Ιούλιος του 2008) Παγκόσμια κληρονομιά, για τα δύο τρίτα των 23.000 τετρ. χλμ. της. Αναφέρουμε έξι ξεχωριστά σημεία: τον κοραλλιογενή φράχτη, το οικοσύστημα μαγκρόβιας βλάστησης στο νότο, τη Βόρεια και Ανατολική ακτογραμμή, τη Μεγάλη Λιμνοθάλασσα στο βόρειο τμήμα, τις νήσους Λουαγιωτέ, τις Ατόλες Ουβεά, Μποτάν-Μποπρέ και Αντρκαστώ. (Ouvéa, Beautemps-Beaupré, Entrecasteaux).
Για να χαρακτηριστεί ένα μνημείο Παγκόσμια Ανθρώπινη Κληρονομιά από την ΟΥΝΕΣΚΟ, πρέπει να πληροί τα εξής τέσσερα κριτήρια: 1) Αξιοσημείωτο βιολογικό και φυσικό περιβάλλον για την εξέλιξη των οικοσυστημάτων, 2) Η παρουσία κατοίκων να ευνοεί την εξαιρετική διατήρηση της βιοποικιλότητας, συμπεριλαμβανομένων και των απειλούμενων ειδών και των ειδών υπό εξαφάνιση, 3) Εξαιρετική φυσική ομορφιά, 4) Αντιπροσωπευτικό δείγμα της γήινης ιστορίας.
Η Πολυνησία
Για να αντιμετωπιστούν τα προβλήματα που προκαλούνται από την υπερθέρμανση του πλανήτη, η Γαλλική Πολυνησία κινητοποιείται για να σώσει τη κληρονομιά της και τα είδη της. Το Κέντρο Προστασίας της Θαλάσσιας Χελώνας, τουριστικό και επιστημονικό πρότζεκτ που δημιουργήθηκε το 1999 από την εταιρία Pae Tai Pae Uta και όπου συμμετέχει ενεργά το Méridien του Μπόρα-Μπόρα. Σε συνεργασία με τα αρμόδια υπουργεία, μια ομάδα φροντίζει τις θαλάσσιες χελώνες που φέρνουν εθελοντές. Οι χελώνες-ενήλικες ή βρέφη αφήνονται ξανά ελεύθερες στο φυσικό τους περιβάλλον όταν ανακτήσουν τις δυνάμεις τους ώστε να μπορέσουν να ξεφύγουν από τους κυνηγούς τους.
Στη Μορεά, λειτουργεί κέντρο περίθαλψης άρρωστων ή χτυπημένων χελωνών από το 2004. Δημιουργήθηκε στο πλαίσιο προγράμματος του Υπουργείου περιβάλλοντος της Πολυνησίας, για τη προστασία της θαλάσσιας χελώνας και βρίσκεται στο ξενοδοχείο InterContinental Moorea Resort & Spa, διοικείται από τον Σύνδεσμο" te mana o te moana". Το κέντρο περίθαλψης έχει φιλοξενήσει μέχρι τώρα 110 χελώνες, από τις οποίες οι 33 έχουν αφεθεί ελεύθερες.
Η διεύθυνση του Bora Bora Pearl Beach Resort & Spa, έπειτα από την προειδοποίηση του βιολόγου Denis Schneider ια τον κίνδυνο που απειλεί το κοράλλι, αποφάσισε να ενισχύσει το κέντρο προστασίας και φροντίδας του κοραλλιού. Αυτό το υποβρύχιο εργαστήριο δραστηριοποιείται για την αποκατάσταση και τη διατήρηση των κοραλλιών που κινδυνεύουν ώστε να μπορέσουν να αναπτυχθούν σε προστατευμένο περιβάλλον. Επίσης επιτρέπει τη διερεύνηση των μυστηρίων που περιβάλλουν αυτό το ιδιαίτερο οικοσύστημα. Το 2001, κατασκευάστηκαν τεχνητά τείχη για να στηρίξουν τις αποικίες των κοραλλιών και για να περιορίσουν τις επιπτώσεις από τα δυνατά ρεύματα του βυθού. Το εργαστήριο στεγάζει σήμερα πάνω από 91 βράχους με 3000 αποικίες.
Από το 2006, η Φακαράβα (Fakarava) και άλλες έξι ατόλες γύρω από το αρχιπέλαγος Τουαμοτού (Tuamotu) έχουν χαρακτηριστεί "Χώροι προστασίας και διατήρησης της Βιόσφαιρας" από την ΟΥΝΕΣΚΟ. Η Φακαράβα είναι ένα κοραλλιογενές σύμπλεγμα μήκους 60 χλμ. και πλάτους 25 χλμ., γνωστό για την καθαρότητα των υδάτων του. Ο χώρος διατήρησης της βιόσφαιρας δημιουργήθηκε για να προστατευτεί η μεγάλη ποικιλία των υποθαλάσσιων ειδών και αυτός της Φακαβάρα περικλείει 270.000 εκτ. ανάμεσα σε γη και θάλασσα. Επίσης η προστασία της λιμνοθάλασσας, έχει στόχο να προστατεύσει πολλά ενδημικά είδη της ατόλης, όπως τα πουλιά και οι χελώνες .
Η Μαρτινίκα
Το Φυσικό Περιφερειακό Πάρκο της Μαρτινίκας δημιουργήθηκε το 1976 για να προστατεύσει και να αξιοποιήσει τη φύση και το περιβάλλον της Μαρτινίκας. Καλύπτει ένα μεγάλο μέρος του νησιού: το Φυσικό πάρκο της Καραβέλ (Caravelle) στο βόρειο τμήμα, το ορνιθολογικό πάρκο των νησίδων Σεντ-Αν (Sainte Anne) στο νότιο τμήμα, τα τεχνητά φυσικά πάρκα Domaine de Tivoli και Domaine d'Estripault. Το πάρκο της Μαρτινίκας δεσμεύεται να ελέγχει την εξέλιξη της περιοχής, να προστατεύσει τη φυσική ομορφιά και τα τοπία, να διατηρήσει και να προωθήσει την πολιτιστική κληρονομιά της Μαρτινίκας, να αξιοποιήσει τη φυσική και πολιτιστική κληρονομιά για μια συνεχή ανάπτυξη της Μαρτινίκας, να αναπτύξει την υποδοχή, την ενημέρωση και την εκπαίδευση του κοινού.
Η Γουαδελούπη
Το Εθνικό Πάρκο της Γουαδελούπης περιλαμβάνει τις πιο πολύτιμες τοποθεσίες του νησιού: τις Deux Mamelles, τις Chutes du Carbet και κυρίως τη Soufrière. Αυτό το σύνολο θαλάσσιων και χερσαίων περιοχών φιλοξενεί πολλά προστατευόμενα είδη και είναι πλούσια σε οικολογικά αλλά και πολιτιστικά στοιχεία. Το Εθνικό Πάρκο συντονίζει επίσης το φυσικό πάρκο Grand-Cul-de-Sac-Marin, που βρίσκεται μεταξύ Γκραντ-Τερ και Μπας-Τερ βόρεια από τον ποταμό Σαλέ: αποτελείται από μαγκρόβια οικοσυστήματα, από δάση τύρφης, έλη γλυκού νερού, υγρά λιβάδια, κοραλλιογενή βράχια και υποβρύχιους βοτανικούς κήπους. Η περιοχή έχει χαρακτηριστεί χώρος προστασίας και διατήρησης της βιόσφαιρας, από την ΟΥΝΕΣΚΟ το 1992.
Η Γουιάνα
Από το Φεβρουάριο του 2007, το Εθνικό Πάρκο του Αμαζόνιου της Γουιάνας προστατεύει ένα πολύ ιδιαίτερο φυσικό περιβάλλον και την πολιτιστική του κληρονομιά (φυλές ινδιάνων Maripa-Soula, και άλλες κοινότητες). Η εκτασή του καλύπτει 3,4 εκατ.εκτάρια (τέσσερις φορές το μέγεθος της Κορσικής!).
Το φυσικό Περιφερειακό Πάρκο καλύπτει συνολική έκταση 6 998 τετρ. χλμ.με δύο πόλους: ανατολικά τα έλη Kaw και δυτικά οι κοινότητες των Mana και Awala-Yalimapo. Επίσης φιλοξενεί μια από τις τελευταίες αποικίες μαύρων καϊμάν στον κόσμο, καθώς επίσης και τις χελώνες Luth.
Το Φυσικό Πάρκο της νήσου Γκραν-Κονετάμπλ (Grand Connétable) 15 χλμ. κατά μήκος της ροής του ποταμού Approuague, συμπληρώνει τον κατάλογο. Είναι η μόνη υδάτινη περιοχή της όχθης του Αμαζόνιου που προστατεύεται και φιλοξενεί σπάνια ποταμίσια είδη, μερικά υπό εξαφάνιση όπως οι πράσινες χελώνες και οι σφυρίδες γίγαντες.
Πηγή πληροφοριών: © Maison de la France
